DNS چیست؟

تعریف DNS:

سیستم نام دامنه (DNS) نام دامنه ها را به آدرس های IP تبدیل می کند که مرورگرها از آن ها برای بارگذاری صفحات اینترنتی استفاده می کنند. هر دستگاهی که به اینترنت متصل است آدرس IP مخصوص به خود را دارد که توسط سایر دستگاه ها برای تعیین مکان دستگاه استفاده می شود. سرورهای DNS این امکان را برای افراد فراهم می کند تا کلمات عادی را در مرورگرهای خود مانند Google.com وارد کنند، بدون اینکه نیازی به پیگیری آدرس IP برای هر وب سایت داشته باشند.

سرور DNS کامپیوتری با پایگاه داده حاوی آدرس های IP عمومی مرتبط با نام وب سایت هایی است که یک آدرس IP کاربر را به آنها می آورد. DNS مانند یک دفترچه تلفن برای اینترنت عمل می کند.

هر زمان که افراد نام دامنه مانند Yahoo.com را در نوار آدرس مرورگرهای وب تایپ می کنند، DNS آدرس IP مناسب را پیدا می کند. آدرس IP سایت چیزی است که دستگاه را هدایت می کند تا برای دسترسی به داده های سایت به مکان صحیح برود.

هنگامی که سرور DNS آدرس IP صحیح را پیدا کرد، مرورگرها آدرس را می گیرند و از آن برای ارسال داده به سرورهای لبه شبکه تحویل محتوا (CDN) یا سرورهای مبدا استفاده می کنند. پس از انجام این کار، اطلاعات موجود در وب سایت برای کاربر قابل دسترسی است. سرور DNS فرآیند را با یافتن آدرس IP مربوطه برای مکان یاب منبع یکسان یک وب سایت (URL) آغاز می کند.

در یک کوئری معمولی DNS، URL تایپ شده توسط کاربر باید از چهار سرور عبور کند تا آدرس IP ارائه شود. این چهار سرور برای دریافت آدرس IP صحیح به مشتری با یکدیگر کار می کنند و عبارتند از:

Recursor DNS : آن یک DNS Recursor نیز گفته می شود، درخواست را از سرویس گیرنده DNS دریافت می کند. سپس با دیگر سرورهای DNS ارتباط برقرار می کند تا آدرس IP مناسب را پیدا کند. پس از اینکه Resolver درخواست را از مشتری بازیابی کرد، Resolver مانند خود یک کلاینت عمل می کند. همانطور که این کار را انجام می دهد، پرس و جوهایی ایجاد می کند که به سه سرور DNS دیگر ارسال می شود: سرورهای نام ریشه، سرورهای نام دامنه سطح بالا (TLD) و سرورهای نام معتبر.

1. سرورهای نام ریشه : سرور نام ریشه برای منطقه ریشه DNS اینترنت تعیین شده است. وظیفه آن پاسخگویی به درخواست هایی است که برای رکوردها در منطقه ریشه به آن ارسال می شود. با ارسال لیستی از سرورهای نام معتبر که با TLD صحیح مطابقت دارند به درخواست ها پاسخ می دهد.
سرورهای نام TLD: یک سرور نام TLD آدرس IP دامنه سطح دوم موجود در نام TLD را نگه می دارد. سپس آدرس IP وب سایت را منتشر می کند و درخواست را به سرور نام دامنه ارسال می کند.
سرورهای نام معتبر : یک سرور نام معتبر چیزی است که پاسخ واقعی به درخواست DNS شما را می دهد. دو نوع سرور نام معتبر وجود دارد: سرور اصلی یا سرور اصلی و سرور برده یا سرور نام ثانویه. سرور اصلی کپی های اصلی سوابق منطقه را نگه می دارد، در حالی که سرور برده یک کپی دقیق از سرور اصلی است. بار سرور DNS را به اشتراک می گذارد و در صورت خرابی سرور اصلی به عنوان یک پشتیبان عمل می کند.

سرورهای DNS معتبر در مقابل سرورهای DNS بازگشتی

سرورهای نام معتبر اطلاعات سوابق DNS را نگه می دارند. یک سرور بازگشتی به عنوان یک واسطه عمل می کند که بین سرور معتبر و کاربر نهایی قرار می گیرد. برای دسترسی به سرور نام، سرور بازگشتی باید از طریق درخت DNS برای دسترسی به سوابق دامنه، recursive را انجام دهد.

سرور DNS معتبر : برای استفاده از قیاس دفترچه تلفن، آدرس IP را به عنوان شماره تلفن و نام شخص را به عنوان URL وب سایت در نظر بگیرید. سرورهای DNS معتبر یک کپی از “دفتر تلفن” دارند که این آدرس‌های IP را با نام‌های دامنه مربوط به آنها متصل می‌کند. آنها به سوالات ارسال شده توسط سرورهای نام DNS بازگشتی پاسخ می دهند و اطلاعاتی را در مورد مکان یافتن وب سایت های خاص ارائه می دهند. پاسخ های ارائه شده دارای آدرس IP دامنه های درگیر در پرس و جو هستند.

سرورهای DNS معتبر مسئول مناطق خاصی مانند یک کشور، یک سازمان یا یک منطقه محلی هستند. صرف نظر از اینکه کدام منطقه تحت پوشش است، یک سرور DNS معتبر دو کار مهم را انجام می دهد. ابتدا، سرور لیستی از نام های دامنه و آدرس های IP که با آنها همراه است را نگه می دارد. سپس، سرور به درخواست‌های سرور DNS بازگشتی در مورد آدرس IP مربوط به نام دامنه پاسخ می‌دهد.هنگامی که سرور DNS بازگشتی پاسخ را دریافت می کند، آن اطلاعات را به رایانه ای که آن را درخواست کرده است ارسال می کند. سپس کامپیوتر از آن اطلاعات برای اتصال به آدرس IP استفاده می کند و کاربر وب سایت را می بیند.

سرور DNS بازگشتی : پس از اینکه کاربر یک URL را در مرورگر وب خود تایپ کرد، آن URL به سرور DNS بازگشتی داده می شود. سپس سرور DNS بازگشتی حافظه کش خود را بررسی می کند تا ببیند آیا آدرس IP برای URL قبلاً ذخیره شده است یا خیر. اگر اطلاعات آدرس IP از قبل وجود داشته باشد، سرور DNS بازگشتی آدرس IP را به مرورگر ارسال می کند. سپس کاربر می تواند وب سایتی را که URL را برای آن تایپ کرده است ببیند.

از طرف دیگر اگر سرور DNS بازگشتی هنگام جستجو در حافظه خود آدرس IP را پیدا نکند، فرآیند دریافت آدرس IP برای کاربر را ادامه خواهد داد. گام بعدی سرور DNS بازگشتی ذخیره آدرس IP برای مدت زمان مشخصی است. این بازه زمانی توسط شخصی که دامنه را در اختیار دارد با استفاده از تنظیماتی به نام زمان برای زندگی (TTL) تعریف می شود.

سرورهای DNS و آدرس های IP

رایانه‌ها و دستگاه‌های مختلفی که از اینترنت استفاده می‌کنند، برای ارسال درخواست کاربر به وب‌سایتی که می‌خواهند به آن دسترسی پیدا کنند، به آدرس‌های IP وابسته هستند. بدون DNS باید آدرس‌های IP تمامی وب‌سایت‌هایی را که بازدید می‌کنید پیگیری کنید، که شبیه به همراه داشتن یک دفترچه تلفن از وب‌سایت‌ها برای همیشه است. سرور DNS به شما اجازه می دهد تا نام وب سایت را تایپ کنید. سپس خاموش می شود و آدرس IP مناسب را برای شما دریافت می کند. با داشتن آدرس IP، رایانه یا مرورگر شما می تواند شما را به سایت برساند.

به عنوان مثال، اگر www.Google.com را در مرورگر وب خود وارد کنید، آن URL به تنهایی نمی تواند شما را به وب سایت برساند. این حروف توسط سرورهایی که شما را به سایت متصل می کنند نمی توانند خوانده شوند. با این حال سرورها قادر به خواندن آدرس های IP هستند. سرور DNS تشخیص می دهد که کدام آدرس IP با www.Google.com مطابقت دارد و آن را به مرورگر شما ارسال می کند. سپس وب سایت روی صفحه دستگاه شما ظاهر می شود زیرا مرورگر اکنون می داند دستگاه شما را کجا ببرد.

ذخیره DNS مرورگر

سیستم عامل (OS) مورد استفاده دستگاه شما سوابق منابع DNS را از طریق استفاده از حافظه پنهان ذخیره می کند. هنگامی که شخصی سعی می کند به سایتی برود، حافظه پنهان از افزونگی جلوگیری می کند. این به نوبت خود باعث کاهش زمان لازم برای دسترسی به وب سایت می شود. اگر دستگاهی که استفاده می‌کنید اخیراً به صفحه‌ای رفته است که می‌خواهد به آن دسترسی پیدا کند، آدرس IP را می‌توان توسط حافظه پنهان ارائه کرد. به این ترتیب، درخواست وب سایت می تواند بدون دخالت سرور DNS تکمیل شود.بنابراین حافظه پنهان DNS به ساده کردن فرآیند جستجوی DNS کمک می کند که در غیر این صورت برای پیوند نام دامنه به آدرس IP ضروری است. این باعث می شود روند دسترسی به وب سایت بسیار سریعتر شود.

همچنین پاور سئو کلی مقالات آموزشی و کاربردی درخصوص سئو وب سایت و نحوه کار با سایت های وردپرس را ارائه می دهد که امیدواریم برایتان مفید واقع شوند. و مقالاتی همچون امنیت سایت های وردپرس، ریسپانسیو بودن سایت و … را می توانید مطالعه فرمایید.